Biblia Info Blog

Przyszłość świata szczegółowo objawiona;   Bóg objawił Danielowi w śnie przyszłość świata od królestwa Babilonu, aż do nastania sądu ostatecznego i założenia królestwa Bożego:

Królestwo Babilon 605-539 p.n.e.  „Ja, Daniel, miałem w nocy widzenie: Oto cztery wiatry niebieskie wzburzyły Wielkie Morze, i cztery wielkie zwierzęta wychodziły z morza, każde inne. Pierwsze było podobne do lwa i miało orle skrzydła. Gdy potem spojrzałem, wyrwano jego skrzydła; wtedy podniosło się z ziemi i stanęło na dwóch nogach jak człowiek i dano mu ludzkie serce.”  (Ks. Daniela 7:3-4, BW)

Królestwo Medo-Perskie 538-331 p.n.e.  „Potem pojawiło się inne, drugie zwierzę, podobne do niedźwiedzia; było ono podniesione tylko jedną stroną, a miało w paszczy między zębami trzy żebra, i powiedziano mu: Wstań, jedz dużo mięsa!”   (Ks. Daniela 7:5)

Królestwo Greckie 332-168 p.n.e.   „Potem spojrzałem, a oto pojawiło się inne, podobne do pantery; miało ono na grzbiecie cztery ptasie skrzydła, i cztery głowy miało to zwierzę, i dano mu władzę”    (Ks. Daniela 7:6)

Filip II Macedoński (357-336 p.n.e.) dzięki sukcesom wojennym powiększył terytorium państwa tworząc z Macedonii silne państwo z bardzo silną i bobrze wyszkoloną armią. Spadkobiercą Filipa został jego syn Aleksander Macedoński (335-323), który wyruszył na podbój Babilonu z Egiptu i w niespełna 10 lat stał się wałdcą największego imperium świata. Prorok Daniel widział w proroczej wizji, że królestwo trzecie Aleksandara Wielkiego zostanie po jego śmierci rozdzielone pomiedzy jego generałów na cztery inne rogi, którte wyrosły ku czterem stronom świata, a z jednego z tych czterech rogów, wyrósł inny mały Róg:

Tedy on kozieł z kóz stał się bardzo wielkim; ale gdy się zmocnił, złamał się on róg wielki, a wyrosły cztery rogi znaczne miasto niego na cztery strony świata. A z jednego z nich wyszedł róg jeden mały, a ten wielce urósł ku południowi, i ku wschodowi i ku ziemi ozdobnej; (Dan 8:8-9, BG)

Czwarte mocarstwo – Rzym 168 p.n.e. – 476 n.e.  Po panowaniu Grecji czyli po Aleksandrze Wielkim oraz po jego czterech następcach Didochach, nad światem zapanował Rzym:

„Potem spojrzałem i w widzeniu nocnym pojawiło się czwarte zwierzę, straszne i groźne, i nadzwyczaj silne; miało ono potężne żelazne zęby: pożerało i miażdżyło, a co pozostało,deptało swoimi nogami, było ono inne aniżeli wszystkie poprzednie zwierzęta, a miało dziesięć rogów”.   (Ks. Daniela  7:7)

Bóg ukazał Danielowi w widzeniu, że bestia czwarta była niesłychanie silna i miała wielkie żelazne zęby, którymi wszystko pożerała i kruszyła, a co pozostało zedptała do reszty. Bestia czwarta, określona jako okropna i przerażająca różniła się od wszystkich poprzednich i miała dziesięć rogów:

„Gdy uważnie przypatrywałem się rogom, zaczął wyrastać między nimi inny, mały róg, i trzy spośród poprzednich rogów zostały wyrwane. Na tym rogu były oczy jakby oczy ludzkie i usta, które mówiły zuchwałe słowa”.  (Ks. Daniela 7, 8, BW)

Pojawienie się „Małego Roga” na arenie dziejów:   Koniec panowania królów Grecji, czyli Seleukidów nie nastąpił przez zbrojną interwencję Rzymu, lecz przez rozkład wewnętrzny państwa Seleukidów, których terytoria sukcesywnie stawały się bez wojny prowincjami nowej potęgi Rzymu. Seleukidzi i Ptolomeusze toczyli pomiedzy sobą zaciekłe wojny i pogrążyli antyczny świat w morzu krwi, i dopiero po zbrodniach dokonanych przez następców Aleksandra Wielkiego, na arenę historii wyłonił się mały Róg, o którym proroctwo mówi, że on będzie dysponował potężną i niszyczycielską siłą. Prześladowcza działalność małego Roga przeciwko Chrystusowi oraz ludowi Bożemu, trwać będzie aż do dnia sądu ostatecznego. Proroctwo opisuje czwarte mocarstwo światowe Rzym, jako najbardziej brutalne i bezwzględne ze wszystkich dotychczas istniejących mocarstw i mały Róg wyrósł z tego czwartego mocarstwa, dziedzicząc jego charakter, Jest zatem mały Róg przedłużeniem cesarstwa rzymskiego i reprezentuje na ziemi jego spuściznę:

„Potem chciałem się upewnić co do czwartej bestii, odmiennej od pozostałych i nader strasznej, która miała zęby z żelaza i miedziane pazury, a pożerała, kruszyła i deptała nogami resztę; oraz co do dziesięciu rogów na jej głowie, i co do innego, przed którym, gdy wyrósł, upadły trzy tamte. Róg ten miał oczy i usta, wypowiadające wielkie rzeczy, i wydawał się większy od swoich towarzyszy”.  (Ks. Daniela  7:19-20, BT)

Mały Róg jest bastardem wychowanym na dworze cesarzy Rzymu i on stał się największym i okrutnym prześladowcą ludu Bożego po upadku cesarstwa rzymskiego, o jego pojawieniu się przepowiadają Chrystus Pan oraz apostołowie, (2 Tes 2:3-4; 1 J 2:18; 1 J 4:3,BT) 

Gdy zbrodniarze dopełnią swej miary:  Proroctwo nazywa cztery królestwa, które powstały z mocarstwa Aleksandra Wielkiego zbrodniarzami, i dopiero gdy miara ich grzechów się dopełni oraz ich panowanie dobiegnie końca, wtedy na arenie dziejów pojawi się przepowiedziany „Mały Róg”. Jak już o tym wyżej była mowa, mały Róg nie wystąpił indywidualnie na scenę historii, lecz on wyrasta na głowie bestii czwartej, czyli Rzymu cesarskiego, który zapanował nad światem pod koniec królowania następców Aleksandra Wielkiego:

„Lecz pod koniec ich królowania, gdy zbrodniarze dopełnią swej miary, powstanie król zuchwały i podstępny.”     (Ks. Daniela  8:23, BW)

Król Antioch IV. Epifanes jest synem Antiocha III. wielkiego, będącego potomkiem nastąpców Aleksandra Wielkiego, którzy toczyli pomiędzy sobą bratobójcze wojny i sprowadzili na ówczesny świat ogrom nieszczęść. Autor pierwszej księgi Machabejskiej, o złych czynach diadochów tak pisze:

„Aleksander zmarł po dwunastoletnim panowaniu, a jego wodzowie objęli władzę, każdy nad swoim działem. Po jego śmierci wszyscy włożyli sobie na głowy diademy [królewskie] – po nich zaś ich synowie przez wiele lat – i dokonali wiele złego na ziemi”. (1Mach 1:7-9, BT)

Proroctwwo przepowiada, że gdy miara grzechów królow Grecji się dopełni, wtedy na światem zapnuje mocarstwo czwarte, na głowie którego wyrośnie mały Róg, który po upadku cesarstwa rzymskiego pojawi sie na świecie. Panowanie małego Roga, który wywyższy się do samego nieba trwać będzie aż do nastania sądu ostatecznego:

„Następnie patrzałem i ujrzałem w nocnych widzeniach: a oto czwarta bestia, okropna i przerażająca, o nadzwyczajnej sile. Miała wielkie zęby z żelaza miedziane pazury; pożerała i kruszyła, depcąc nogami to, co pozostawało. Różniła się od wszystkich poprzednich bestii i miała dziesięć rogów. Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy.”    (Ks. Daniela 7:7-8, BT)

Jego moc będzie potężna, ale nie dzięki własnej sile:   Mały Róg nie dysponuje własną militarną siłą, lecz on swoimi knowaniami podporządkował sobie królów ziemi, udzielając im swojego pełnomocnictwa, aby prześladowali tych, co nie są posłuszni jego herezjom:

„Jego moc będzie potężna, ale nie dzięki własnej sile. Będzie zamierzał rzeczy dziwne i dozna powodzenia w swych poczynaniach; obróci wniwecz potężnych i naród świętych”. (Ks. Daniela 8:24, BT)

Pomimo, że mały Róg nie dysponuje zbrojną armią, to jego siła jest potężna, ponieważ jest wspierany przez królów ziemi, którzy z nim są sprzymierzeni i w jego imieniu niszczyli możnych i lud świętych. Mały Róg w osiągnięciu swoich celów posługuje się podstępem i jego oszustwa mają powodzenie. On przez oszustwo i podstęp przywłaszczył sobie władzę nad Kościołem Bożym i sprowadził go na drogę odstępstwa:

„Działając podstępnie dzięki mądrości, będzie miał powodzenie; będzie pyszny w sercu i wielu zniszczy niespodzianie. Lecz gdy powstanie przeciwko księciu książąt, zostanie zmiażdżony bez udziału ludzkiej ręki.      (Ks. Daniela 8:25, Biblia Warszawska)

W osiągnięciu swoich celów mały Róg posługuje się zdradą i morderstwem. Ten oszust przyoblekł się w szaty Chrystusa, a do swojej zbrodniczej działalości powołał świątą Inkwizycję. On inicjował krucjaty do ziemi świętej oraz przeciwko inaczej wierzącym. On bezlitośnie mordował Waldensów, Albigensów oraz Hugonotów, on spalił na stosie Jana Husa, Giordano Bruno i wielu wiernych świadków Chrystusa.

I będzie miotał zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu:   Mały Róg przywłaszczył sobie nieomylność, która przynależy się tylko Wiekuistymu Bogu. Papież twierdzi, że ma moc przebaczania grzechów, co może czynić tylko Bóg. Papieże dopuszczają się największego znieważenia Boga, kiedy za pieniądze udzielają odpustów za popełnione w przyszłości grzechy. Papieże przypisali sobie moc otwierania i zamykania nieba, co może jedynie Wszemogący Bóg:

„Będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu i wytracał świętych Najwyższego, będzie zamierzał zmienić czasy i Prawo, a święci będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu”.   (Ks. Daniela 8;25, BW).

Mały Róg, który mówi zuchwałe słowa i bluźni Bogu, jest tym rogiem, o którego przyjściu mówili, Chrystus Pan oraz apostołowie Jan i Paweł. (Mt 24:15: 1 List Jana 4:3; 2 List do Tesaloniczan 2:3-4). Proroctwo mówi, że działalność małego Roga będzie miała dominujący wpływ na historię świata, a jego działalność będzie trwać aż do nastania sądu ostatecznego:

„Potem odbędzie się sąd i pozbawią go władzy, aby ją ostatecznie zniszczyć i obalić”  (Ks. Daniela 7:26, BW)

Przepowiednie prorocze Daniela wypełniły się, co do joty, obecnie żyjemy w końcowym etapie proroctwa Daniela, czyli w czasie ostatecznym, w którym mały Róg pełni w świecie aktywną i główną rolę. Dzisiaj już wiemy, że te przepowiednie wypełniły się, i że ten zuchwały i podstępny król, w czasie swojej dotychczasowej działalności zniszczył już wielu możnych i wiele dzieci Bożych. (Ks. Daniela 7:25)

„Przy jego przebiegłości i knowanie będzie skuteczne w jego ręku. Stanie się on wyniosłym w sercu i niespodzianie zgotuje zagładę wielu. Powstanie przeciw Najwyższemu Księciu, lecz bez udziału ręki ludzkiej zostanie skruszony”   (Ks. Daniela  8:25)

Działalność małego Roga jest przede wszystkim skierowana przeciwko zbawczemu dziełu Chrystusa, czyli przeciwko świętej Bożej Ewangelii, którą mały Róg „skorygował” przez dokooptowanie do Jezusa Chrystusa – współodkupicielkę Maryję, rzekomą matkę Boga, a do Chrystusa jedynego pośrednika, pomiędzy Bogiem a człowiekiem – dokooptował Maryję wszechpośredniczkę. Mały Róg swoje bluźniercze mowy ogłasza całemu światu: Urbi et Orbi – miastu i światu.

Mały Róg jest zdolny rozumieć rzeczy tajemne:   Proroctwo opisuje małego Roga, jako króla przebiegłego, wyróżniającego się wielką inteligencją, który jest zdolnym odczytywać myśli ludzkie. On zna doskonale psychologię mas ludzkich i posługuje się okultyzmem, jako narzędziem pozwalającym mu zdobyć autorytet i posłuch narodów:

„… przy końcu ich panowania, gdy występni dopełnią swej miary, powstanie król o okrutnym obliczu, zdolny rozumieć rzeczy tajemne”.   (Ks. Daniela 8,23, BT)

Okultyzm jest skutecznym narzędziem małego Roga, którym on się psługuje, w celu osiągnięcia duchowej władzy nad przesądnymi umysłami mieszkańców ziemi. Okultyzm Antychrysta przybiera wielorakie formy, a nad wyraz częstą formą okultyzmu, jest składanie Bogu ofiar w intencji ludzi zmarłych, jak też zasyłaniem modlitw do zmarłych i proszenie ich o wstawiennictwo u Boga. Mały Róg wykorzystuje zabobon mas ludzkich i poprzez głoszenie demonicznych nauk, oddziałowuje na przesądną wybraźnię mieszkańców ziemi. Antychryst jest spirytystą, głoszącym, że zmarli posiadają nieśmiertelne dusze i żyją po śmierci nadal i egzystują, czy to w niebie, czy też w piekle, gdzie cierpią wieczne męki, natomiast dusze znajdujące się w czyścu oczekują na pomoc od swoich żyjących bliskich, w postaci odmawiania różańca w ich intencji, lub odprawienia w ich intencji odpłatnej mszy świętej.  Mały Róg permanentnie sugeruje światu, że on jest w mocy osoby zmarłe, przez kanonizację wyprowadzić z grobu i wprowadzić je do domu Ojca, ogłoszając je za święte i zbawione. Bardzo rozwiniętą formą okultyzmu Antychrysta jest kult obrazów. Antychryst jest wielkim bałwochwalcą i skłania narody do czczenia obrazów, posągów oraz relikwii, które błogosławi i czci, przypisując im magiczną i zbawiającą moc. On przez wiele wieków prześladował i wyklinał lud Boży, który nie był jego okultystycznym praktykom posłuszny, piętnując go, jako bezbożych heretyków, zasługujących na śmierć w piekalnym ogniu. Ksiega Apokalipsy mówi, że stolica Antychrysta jest siedliskiem okultyzmu i kryjówką nieczystych odrażających duchów:

„I wołał głosem potężnym: Upadł, upadł Babilon – stolica. Stała się siedzibą demonów, schronieniem dla wszystkich duchów nieczystych, kryjówką dla wszystkiego ptactwa nieczystego i budzącego odrazę.   (Ks. Apokalipsy 18:2, Biblia Tysiąclecia)

Mały Róg oszukuje narody fałszywymi cudami:  Apostoł Paweł przepowiedział, że Antychryst pojawi się w Kościele chrześcijańskim z pomocą samego Szatana. On na potwierdzenie prawdziwości swojej misji, powołuje się na kłamliwe cuda, mające dowodzić, że wspiera go sam Wszechmogący Bóg:

„Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów”   (2 List do Tes. 2:9, BT)

Chrystus Pan ostrzegł lud Boży, przed fałszywymi cudami Antychrysta, którymi on zwiedzie wielkie masy ludzkie i nawet ludzi przez Boga wybranych (Mt 24:24; 2Tes 2:9). Mały Róg jest oszustem, który ciągle powołuje się na jakieś domniemanie cuda, lecz tych cudów nikt nigdy nie widział i nie istnieją żadne jednoznaczne dowody tych cudów. Ten zwodziciel powołuje się tylko na cuda, które rzekomo miały miejsce w przeszłości, lecz nie jest w stanie zapowiedzieć ani jednego cudu, który stanie się w przyszłości. Dowodzi tego mistyfikacja z trzema objawieniami z Fatimy, mające być rzekomo maryjnymi przepowiedniami, które stolica apostolska utrzymywała przed światem wiele lat w tajemnicy. Nie może być tajemnica tajemnicą, jeżeli siostra Łucja zaznaczyła, że trzecia tajemnica fatimska jest „przeznaczona tylko do samych papieży”? To jest typowo katolicki sofizmat, że nikt nie zna „tajemnicy”, którą jednak papieże znają. Czy to nie jest ogłupianie narodów? Pytanie jest zatem skierowane do tych, których Bóg obdarzył zdrowym rozsądkiem: Jak może być trzecia tajemnica fatimska tajemnicą? jeżeli już wcześniej znana była papieżowi i przez wiele lat utrzymywana była w ścisłej tejemnicy, a ujawniona została dopiero po wielu latach, gdy sytuacja polityczna na świecie nadawała się do jej ujawnienia. Trzecia tajemnica fatimska, zawierająca rzekomo prorocze przepowiednie Maryji, to nic innego, jak „przepowiednia” przekazana papieżowi in blanco, którą „Stolica Apostolska” ujawniła dopiero w dogodnym dla siebie czasie, aby móc wyznawców Maryji znów oszukać i wmówić im, że oto teraz maryjna przepowiednia się spełniła! Mistyfikacje Antychrysta pozwalają mu manipulować oraz omamiać masy ludzkie i prowadzić je do demonów ukrywających się w jaskiniach. Daniel przepowiedział, że mały Róg jest przebiegłym religijnym oszustem, któremu udało się zwieść wiele narodów do wiary w fałszywe cuda:

„Przez swoją przebiegłość sprawi, że oszustwo będzie mu przynosić owoce.” (Ks. Daniela 8:25, Biblia Poznańska)

Antychryst, tych którzy w przeszłości nie dawali posłuchu jego mistyfikacjom i dogmatom, niszczył i skazywał na wieczne potępienie. On przez wiele wieków tyranizował narody grożąc wielkim oraz maluczkim ogniem piekelnym. Jego pyszny i wyniosły duch sprzeciwia się miłosierdziu Boga Ojca, dlatego będzie unicestwiony bez udziału ręki ludzkiej:

„Albowiem się już sprawuje tajemnica nieprawości, tylko że ten, który teraz przeszkadza, przeszkadzać będzie, ażby był z pośrodku odjęty. A tedy objawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabije duchem ust swoich i zniesie objawieniem przyjścia swego. Którego niezbożnika przyjście jest podług skutku szatańskiego, ze wszelką mocą i znakami, i cudami kłamliwemi,” (2 Tes 2:7-9, BG)

Mały Róg czci fałszywego boga – Trójcę kapitolińską:   Antioch IV Epifanes jest prototypen Antychrysta, o którym proroctwo mówi, że on nie będzie uznawał, ani Boga Biblii, ani innych bogów, natomiast sam będzie się wywyższał i czynił wielkim:

„Nie będzie czcił bogów swoich przodków; ani ulubieńca kobiet, ani żadnego innego boga nie będzie poważał. Wobec wszystkich będzie okazywał się wielki. Zamiast tego będzie czcił boga twierdz; boga, którego nie znali jego przodkowie, będzie czcił złotem i srebrem, drogimi kamieniami i kosztownościami.   (Ks. Daniela 11:37-38, BT)

Mały Róg nie będzie czcił Boga, którego znali jego przodkowie, czyli Abraham, prorocydy oraz apostołowie, lecz będzie czcił boga twierdz i warowni, (Ks. Daniela 11:39). „Bóg warowni” jest trójcą bogów złożoną z Jowisza, Junony oraz Minerwy, który był czczony w obronnych warowniach przez Etrusków oraz starożytnych Rzymian już w VI wieku p.n.e. Trójca tych bogów czczonych przez Rzymian zwaną jest kapitolińską, ponieważ Rzymianie wznieśli na Kapitolu dla niej świątynię, która była największą i najwspanialszą świątynią cesarstwa Rzymu:

„Nie będzie czcił bogów swoich przodków; ani ulubieńca kobiet, ani żadnego innego boga nie będzie poważał. Wobec wszystkich będzie okazywał się wielki. Zamiast tego będzie czcił boga twierdz; boga, którego nie znali jego przodkowie, będzie czcił złotem i srebrem, drogimi kamieniami i kosztownościami”.  (Ks. Daniela 11:37- 38, BT)

Przeciw Bogu bogów będzie mówił rzeczy obelżywe:  Apostoł Paweł przepowiedział, że mały Róg będzie się wynosił i żądał oddawania mu boskiej czci:

„Król zaś będzie robił, co mu się podoba. Stanie się dumny, wywyższając się ponad wszystkich bogów. Przeciw Bogu bogów będzie mówił rzeczy obelżywe. Będzie mu się powodziło, aż dopełni się miara bluźnierstwa, bo stanie się to, co zapowiedziano”.  (Ks. Daniela 11:36)

„Papież siedzi sam w katedrze Świętego Piotra, a nie jako zwykły człowiek, lecz jako człowiek i Bóg.”  (Papież Jan XXII. 1316 – 1334)

Proroctwo Daniela przepowiada, że mały Róg będzie mówił „wielkie rzeczy” i dowodził wszystkim narodom, że on dysponuje na ziemi władzą równą Bogu:

„Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy”   (Ks. Daniela 7:8, BT)

Prorocze słowa Daniela, że mały Róg wywyższy się ponad Najwyższego Boga wypełniały się w pontyfikacie każdego papieża, którzy uzurpowali sobie, że są bogami na ziemi. Mały Róg religijną władzę nad narodami zdobył przez podstęp i oszustwo. On oszukał chrześcijańskie narody, że Chrystus mianował go głową apostołów i opoką Kościoła Bożego. Wyniosłość małego Roga osiągnęła szczyt, gdy papież Grzegorz VII (1073-1085) sformułował tkz. „Dictatus papae„, ujęty w 27 punktach, żądając od wszystkich królów i narodów uznania siebie, za najwyższego i absolutnego władcę świata:

(8)  On sam tylko może używać insygniów cesarskich.  (9)  Tylko papieża stopy całować mają wszyscy książęta. (10)  Jego jednego imię ma być wspomniane w modlitwach kościelnych. (12)  Jemu wolno władcami rozporządzać, a więc i cesarzy z tronu składać.  (17)  Żaden przepis prawny i żadna księga kanonów, to jest praw kościelnych,  nie maważności bez jego woli.  (19)  Przez nikogo nie może być on [papież] sądzony.  (20)  Nikomu nie wolno (sądownie) skazywać apelującego do Stolicy  Apostolskiej. (22)  Kościół rzymski nigdy nie pobłądził i po wszystkie czasy – wedle świadectwa Pisma św. – w żaden błąd nie popadnie.   (Wikipedia, Dictatus papae)

Okres średniowiecza był finałem wypełnienia się proroczych słów Pisma, o niesłychanym wywyższeniu się papieży, którzy od wszystkich królów i książąt żądali, aby całowano im stopy i byli posłuszeni ich boskiej władzy:

„Z powodu gwaru wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzałem, aż zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie”   (Ks. Daniela 7:11, BT)

Strącenie Księżęcia wojsk i podeptanie jego wojska:   „Wzniósł się on aż do wojska niebieskiego i strącił na ziemię część wojska oraz gwiazd i podeptał je”  (Ks. Daniela 8:10, BT).

Powyższy tekst jest przenośnią, ukazującą butę i arogancję małego Roga, który w swojej wyniosłości wywyższył się aż do samego nieba i strącił Chrystusa na ziemię. Mały Róg strącając arcykapłana Chrystusa, na ziemię, spustoszył przybytek niebieski i ogołocił go z ofiary, którą Chrystus Pan, jako prawdziwy Baranek Boży złożył z samego siebie, aby zgładzić grzechy ludzkie. Strącenie Chrystusa na ziemię jest przeniesieniem zbawczego centrum świata z niebieskiej świątyni na eucharystyczne ołtarze, na których mały Róg ofiaruje Chrystusa ponownie w czarodziejskim misterium Mszy św. każąc Chrystusowi przez wymówienia zaklęcia przeistoczyć się w opłatkowego bożka, którego następnie składa Bogu Ojcu w ofierze, dopuszczając się przestępstwa przeciw niepowtarzalnej ofierze  (Hbr 9:25-28),  złożoną przez Jezusa Chrystusa przez smago siebie:

„Na codziennej ofierze dopuszczono się przestępstwa; prawda została powalona na ziemię, a cokolwiek czynił, to mu się udawało”   (Ks. Daniela 8:12, BW)

Mały Róg nie tylko strącił „niektórych z gwiazd” czyli Chrystusa i zamknął go w taberanakulum,  lecz podeptał także wojsko Księcia, czyli lud Boży prześladując go krwawo przez 1260 lat.

Ohyda spustoszenia niebieskiego przybytku;   Chrystus Pan nawiązując do profanacji przybytku ziemskiego w Jerozolimie, przez króla Antiocha IV Epifanesa w roku 167 p.n.e. przepowiedział, że podobnej profanacji i spustoszenia świątyni niebieskiej w przyszłości, dokona mały Róg:

“Gdy więc ujrzycie „ohydę spustoszenia”, o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte – kto czyta niechaj rozumie” (Mt 24:15, BT)

Antioch Epifanes, wracając z wyprawy wojennej z Egiptu (1 Mach 1:20-24) najechał na Izrael i wyrżnął kilka tysięcy mieszkańców Jerozolimy, a następnie wtargnął do przybytku Pańskiego i zagrabił wszystkie złote przedmioty świątyni, a do miejsca najświętszego wstawił posąg greckiego boga Zeusa, zaś na dziedzińcu świątynnym, na miejscu ołtarza całopalenia ustawił ołtarz grecki, na którym rozkazał składać ofiary ze świń. (1 Mach 1:20-24; Dan 11:30-31, BP). Proroctwo Daniela przepowiada, że mały Róg w przyszłości podobnie zbezcześci świętynię niebieską, tak jak to uczynił król Antioch Epifanes, który zabronił składania całopalnej ofiary wieczornej i porannej, jak również obchodzenia święta Jom Kippur uniemożliwiając ludowi Izraela wyznawanie swoich grzechów i pojednania się z Bogiem. Strącenie Chrystusa z niebieskiego przybytku na ziemskie ołtarze i ponowne ofiarowanie Chrytusa Bogu Ojcu w postaci opłatkowego bożka, jest takim samym spustoszeniem, przybytku niebieskiego, jakiego dopuścił się król Antioch Epifanes. Mały Róg przez sprowadzenie osoby Chrystusa na ziemię, spustoszył przybytek niebieski i uczynił go pustym, pozbawiając chrześcijańskie narody orędownictwa Chrystusa przed majestatem Boga:

„Wojsko jego wystąpi, by zbezcześcić świątynię-twierdzę, wstrzymają stałą ofiarę i uczynią tam ohydę ziejącą pustką”   (Ks. Daniela 11:31, BT).

Mały Róg odjął Chrystusowi jego ofiarę:   „Wielkością dosięgał on niemal Władcy wojska, odjął Mu wieczną ofiarę, obalił miejsce Jego przybytku”    (Ks. Daniela 8:11, BT).

Tak jak król Antioch Epifanes IV składał Zeusowi w ofierze świnie na ołtarzu stojącym przed wejściem do przybytku Pańskiego, tak samo mały Róg, w misterium Mszy św. profonuje ofiarę Golgoty i każe Chrystusowi na ołtarzu eucharystycznym ponownie umierać. Konstrukcja słów konsekracji, jest niesłychanym przekrętym słów Pana Jezusa, który powiedział w Wieczerniku do uczniów:

„To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!” (Ew Łukasza 22:19 BT)

Natomiast mały Róg wyrwał ze zdania Pana Jezusa słowa: „To jest Ciało moje, [ Hoc est corpus meum …” ]   i niedomówił orzeczenia tego zdania: „które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!”

Słowa zaklęcia: „Hoc est corpus meum”, wypowiedziane przez księdza w czarodziejskim misterium Mszy św. mają rzekomo moc przeistoczyć opłatek w realne ciało Chrystusa, którego mały Róg ofiaruje Bogu Ojcu, jako bałwochwalczą ohydę,  gdy  woła do uczestników Mszy świętej, aby modlili się do Boga o przyjęcie tej ofiary:

„Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec Wszechmogący”.

Mały Róg nie tylko sprofonował niebieską świątynię, odejmując Chrystusowi jego ofiarę, którą ponawia na eucharystycznym ołtarzu, lecz perfidnie przekręcił słowa Pana Jezusa, który w Wieczerniku ustanowił obrządek Wieczerzy Pańskiej, którą polecił swoim uczniom obchodzić na pamiątkę swojej odkupieńczej śmierci.  (1 Kor 11:23-25, BW)

„A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.”   (List do Hebr. 9:27-28, BT)

Obalenie świątyni niebieskiej Nowego Przymierza:   Mały Róg obalił przybytek niebieski Nowego Przymierza, w którym Chrystus Pan na mocy swojej przelanej krwi, pełni orędowniczą i pojednawczą służbę dla ludu Bożego przed majestatem Bożym:

„Wielkością dosięgał on niemal Władcy wojska, odjął Mu wieczną ofiarę, obalił miejsce Jego przybytku”   (Ks. Daniela 8:11, BT)

Mały Róg, czyli Antychryst uznał orędowniczą służbę Chrystusa w przybytku niebieskim za zbędną, a na jej miejscu ustanowił własny ziemski system odpuszczenia grzechów przez tkz. „sakrament pokuty” w którym księdz wysłuchuje spowiedzi w konfesjonale ziemskim i odpuszcza ludziom grzechy. Mały Róg podeptał Nowe Przymierze ustanowione przez Chrystusa w Wieczerniku, według którego każdy chrześcijanin może przyjść w modlitwie do Chrystusa, orędującego w niebieskiej świątyni i bez konieczności złożenia krwawej ofiary i dostąpić odpuszczenia grzechów. W Nowym Przymierzu ofiary za grzechy ludzkie definitywnie się skończyły, od czasu, gdy ofiarowany na Golgocie został prawdziwy Baranek Boży, który zgładził grzechy świata. Lecz mały Róg obalił świątynię niebieską, przez to, że ściągnął Chrystusa na swoje ołtarze w ziemskich światyniach:

„Sedno zaś wywodów stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka”.   (List do Hebr. 8:1-2, BT)

Strącenie Chrystusa na ołtarz mszalny:   Antychryst sugeruje wszystkim narodom ziemi, że on jest jedynym dysponentem chrystusowego zbawienia, które rzekomo dokonuje się na ołtarzu mszalnym. Dogmat, że zmartwychwstały Chrystus z ciałem i krwią jest dosłownie obecny w Najświętszym Sakramencie, i że na polecenie kapłana, wypowiadającego słowa konsekracji: Hoc est corpus meum, Chrystus rzekomo ponownie ofiaruje się Bogu Ojcu, jest niesłychanym blużnierstwem. To misterium kapłan celebrant ogłasza wszystkim uczestnikom Mszy świętej, wołając: „oto wielka tajemnica wiary” , a podnosząc hostię wysoko ponad siebie, obwieszcza uroczyście: „Oto baranek Boży, który gładzi grzechy świata”.

Ten misteryjny i czarodziejski akt Mszy Świętej, zwany przeistoczeniem (Transsubstancjacja), sprawowany jest w świętyniach małego Roga, który przywłaszczył sobie dobrodziejstwa Chrystusowej ofiary, złożonej na Golgocie i dysponuje nią w sposób partykularny, ponawiając ją dla dusz w piekle, oraz dusze w czyścu. Tego Baranka, który który rzekomo z ciałem i krwią ukrywa się rzekomo w hostii, można też zamówić odpłatnie. Mały Róg skomercjalizował niepowtarzalną i jednorazową ofiarę Golgoty i ponawia tę ofiarę na odpłatne zamówienie: za dusze zmarłych, za dusze w piekle, i za dusze w czyścu, i ponawia tę ofiarę przy każdej nadarzającej się okazji:

„A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują„  (Hbr. 9:27-28, BT)

Dogmat eucharystyczny o „Nieustającej eucharystycznej ofierze” zmusza wszystkich katolików do wiary, że ofiara Mszy św. jest taką samą ofiarą jak ofiara Golgoty, bez wiary w którą, żaden katolik, ani też niekatolik nie może być zbawiony. Sobór Trydencki wyklina każdego, kto ośmieliłby się podważać transsubstancjację i twierdzić, że Chrystus w symbolach Wieczerzy Pańskiej, jest obecny tylko symbolicznie:

„Jeżeli ktokolwiek zaprzeczy, że ciało i krew razem z duszą i Bóstwem naszego Pana Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus są prawdziwe, rzeczywiste i cieleśnie obecne w sakramencie Przenajświętszej Eucharystii i jeżeli twierdzi, że jest On tam tylko w sposób symboliczny — to niech będzie przeklęty!”   (Kanon I soboru trydenckiego, 1545-63)

Święty katolicki Vianncy głosi: ”Tam, gdzie nie ma księdza, tam nie ma ofiary, a tam gdzie nie ma ofiary, tam nie ma religii… bez księdza śmierć i cierpienie naszego Pana nie przyniosłoby nam żadnych korzyści… widzicie więc, jaką moc ma ksiądz! Przez jedno słowo wypowiedziane przez siebie, przemienia on kawałek chleba w Boga! Jest to większe dokonanie niż stworzenie świata”    (św. J.B.N. Vianncy)

Prawda została powalona naziemię:  „Na codziennej ofierze dopuszczono się przestępstwa; prawda została powalona na ziemię, a cokolwiek czynił, to mu się udawało”.  (Ks. Daniela 8:12, Biblia Warszawska)

„In frevelhafter Weise setzte es einen anderen Opferdienst an die Stelle des täglichen Opfers und warf so die Wahrheit zu Boden. Alles, was es unternahm, gelang ihm”.  (Dan 8:12, Gute Nachricht Bibel)

Apostoł Paweł przepowiedział, że powtórne przyjście Chrystusa nie nastąpi, dopóki Antychryst nie pojawi się w Kościele i nie powali prawdziwej Ewangelii na ziemię:

”Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo [dzień ten nie nadejdzie], dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia”   (2Tes 2:3 BT).

Mały Róg całkowicie spustoszył fundamentalną prawdę Ewangelii o pośrednictwie Chrystusa w niebieskiej świątyni, uzależniając dostęp do naszego jedynego Orędownika w świątyni niebieskiej, od maryjnego przyzwolenia:

„Albowiem nie mamy najwyższego kapłana, który by nie mógł z nami cierpieć krewkości naszych, lecz skuszonego we wszystkiem na podobieństwo nas, oprócz grzechu. Przystąpmyż tedy z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i łaskę znaleźli ku pomocy czasu przygodnego.”    (List do Hebr. 4:15-16, BT)

Słowa maryjnej modlitwy: „ze Synem swoim nas pojednaj”, sugerujące, że wszystko zależy od Maryji, są straszną herezją i zagrodzeniem narodom świata dostępu do Chrystusa  Arcyłapłana Nowego Przymierza sprawującego swoją służbę  w przybytku niebieskim:

„Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania.”  (2 List do Kor 5:18-19, BT)

Patrzałem i róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi: „Patrzałem i róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi, i zwyciężał ich, aż przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego, i aż nadszedł czas, by święci otrzymali królestwo.”   (Ks. Daniela 7:21-22)

Mały Róg wyrósł z imperium Rzymu, które było najstraszniejsze i najbardziej bestialskie ze wszystkich poprzednich mocarstw. (Dan 7:7), jest zatem mały Róg, który wyrósł na głowie czwartej bestii kontynuatorem nienawiści, jaką do wyznawców Chrystusa żywił Rzym cesarski:

“Będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu i wytracał świętych Najwyższego, będzie zamierzał zmienić czasy i Prawo, a [święci] będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu“.   (Ks. Daniela 7:25)

Nie sposób wymienić wszystkich zbrodni Antychrysta wobec ludu Bożego, ponieważ jest ich bardzo wiele, jednak niektóre nie da się pominąć, ponieważ są zbroniami wobec ludzkości. Do nich należy powołanie Inkwizycji przez papieża Grzegorza IX. (1227), której celem było tępienie i prześladowanie heretyków, do których był zaliczony każdy, kto nie wyznawał katolickiej religii oraz papieskich dogmatów. Świat całkiem zapomniał jakich zbrodni dopuściło się papiestwo, które do tępienia innowierców powołało zakon Dominikanów, których dzisiaj wychwala się, za jakieś rzekome zasługi dla europejskiej kultury. Jakim to prawem Bożym da się usprawiedliwić bestialskie torturownie niewinnych kobiet oskarżonych przez katolickich inkwizytorów o rzekome czary? Czy powołanie świętej Inkwizycji przez Kościół katolicki, jest europejską kulturą, którą należy się szczycić? Czy wyprawy krzyżowe, inicjowane przez papieża, były europejską kulturą?

Świat chrześcijański zapomniał, że „Stolica Piotra” zabroniła ludziom, pod groźbą wyklęcia czytania Pisma Świętego, natomiast błogosławiła najbardziej haniebną księgę, jaka została w dziejach ludzkości napisana, czyli: „Młot na czarownice” (Melleus maleficarum). Tę księgę, której autorem jest dominikanin Heinrich Kramer, papież Inocenty VIII. w specjalnej przez siebie wydanej bulli (1487) nakazał wszystkim inkwizytorom, aby metody i rady do przesłuchiwania heretyków oraz czarownic, podane w tej księdze, były ściśle przestrzegane. Dręczenie i spalanie kobiet oskarżonych o czary trwało od połowy 12, aż do końca 18 wieku. Ogrom cierpień zadanych ludziom przez Antychrysta i podległy mu zakon Dominikanów nie jest w stanie wyrazić żaden język ludzki. Historia zanotowała ogrom zbrodni małego Roga, czyli Stolicy Piotra lecz chrześcijańskie narody zostały dotknięte duchową ślepotą i tego nie widzą. Pomimo oczywistych i widocznych antychrystusowych cech, prawie cały świat będzie darzył Antychrysta, nazwanego „człowiekiem grzechu” wielkim autorytetem, i będzie oddawać mu boską cześć, jako zastępcy Boga na ziemi, (2 Tes 2:3-4). Papież Leon XIII obwieścił całemu światu, że papieże, są na ziemi zastępcami Boga Wszechmogącego:

„Na tej ziemi zajmujemy miejsce Boga Wszechmogącego” (Papież Leon XIII. Encyklika z dnia 20.06.1894).

Proroctwo Apokalipsy mówi, że imiona tych ludzi, co czczą i kłaniają się tej mocy, sprzeciwiającej się świętej Ewangelii, nie są wpisane do księgi żywota:

„Będą mu oddawać pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, ci, których imiona od założenia świata nie są zapisane w księdze Baranka, zabitego na ofiarę.”   (Ks. Apokalipsy 13:8, Biblia Warszawsko Praska

Antioch Epifanes IV prototypem Antychrysta:  Prototypem małego Roga, w księdze Daniela jest król Antioch IV Epifanes (175-164 p.n.e.), który spustoszył przybytek w Jerozolimie i przez cały czas swego panowania gnębił lud Izraela i był barodzo przeciwny przymierzu Izraela z Bogiem (Dan 11:28). Antioch IV Epifanes pojawia się w historii w czasie panowania imperium greckiego, natomiast mały Róg wyrasta na głowie bestii czwartej, czyli z imperium Rzymu, dlatego kojarzenie Antiocha IV Epifanesa z małym Rogiem jest niedorzecznocią. Wroga działalność Antiocha IV Epifanesa przeciw ludowi Izraela oraz przeciw przybytkowi Starego Przymierza, i jest odzwierciedleniem rzeczywistego małego Roga, który pojawi się w Nowym Przymierzu. Historyczne fakty dowodzą bezspornie, że król Antioch IV Epifanes nie jest przez Daniela przepowiedzianym małym Rogiem, lecz jest prototypem małego Roga, który wyrośnie na głowie czwartej bestii, czyli z cesarstwa Rzymu. Jednak wbrew tym faktom katoliccy egzegeci twierdzą, że proroctwo Daniela o małym Rogu wypełniło się w osobie króla Antiocha IV Epifanesa. Opaczna interpretacja katolickich egzegetów, ma na celu odwrócenie uwagi od rzeczywistego małego Roga, siedzącego na stolicy świętego Piotra w Rzymie. Historia mówi, że Antioch Epifanes, gdy dowiedział się, że jego wojsko zostało przez Żydów w judzkiej ziemi rozgromione i jego usiłowania zdławienia w narodzie Izraela czci dla Boga Izraela Jahwe, spełzły na niczym, król Antioch Epifanes załamał się nerwowo i niedługo po tym zakończył swoje życie w niesławie i w sposób tragiczny:

„Rozbije namioty swojej kwatery między morzem i górą świętej wspaniałości. Dojdzie do swego końca, ale nikt mu nie przyjdzie z pomocą”.    (Ks. Daniela  11:46, BT) (czytaj: 1 Mach 6:5-16).

Natomiast proroctwo Daniela przepowiada, że mały Róg, który objawił się po upadku cesarstwa rzymskiego, będzie swoją wrogą działalność wobec Chrystusa oraz ludu Bożego z powodzeniem czynił, aż do sądu ostatecznego. Mały Róg przez wiele wieków tyranizował narody grożąc wielkim oraz maluczkim wiecznym potępieniem w piekelnym ogniu. Pyszny i okrutny duch małego Roga przez wiele wieków unosił się nad Europą i sprzeciwiał się miłosierdziu Boga Ojca, objawionemu w świętej Ewangelii, którą Syn Człowieczy przyszedł zwiastować wszystkim narodom:

„Będzie też bluźnił Najwyższemu i uciskał świętych Najwyższego. Będzie również usiłował zmienić czasy i Prawo, a święci zostaną wydani w jego ręce na czas, wiele czasów i pół czasu. A potem przyjdzie na niego sąd i zostanie pozbawiony władzy, będzie pokonany i starty z ziemi.”    (Ks. Daniela 7:25-26, BWP).

Prorocze słowa Daniela, że mały Róg wywyższy się ponad Najwyższego Boga wypełniały się w pontyfikacie każdego kolejnego papieża. Okres średniowiecza był finałem wypełnienia się proroczych słów Pisma o niesłychanym wywyższeniu się papiestwa, które swoje królestwo zbudowało w mieście chełpiącym się, że jest „miastem wiecznym” i stolicą Boga na ziemi:

„Papież siedzi sam w katedrze Świętego Piotra, a nie jako zwykły człowiek, lecz jako człowiek i Bóg”   (Papież Jan XXII. 1316 – 1334)

Konflikt małego Roga z narodami wyznającymi arianizm:  Prorok Daniel przepowiedział nie tylko czas wyłonienia się małego Roga, jako religijnego królestwa, lecz także upadek Imperium Romanum, czego przyczyną były długo trwające wojny pomiędzy trynitarianami a wyznawcami arianizmu, które przyczyniły się do rozkładu zachodniej części imperium rzymskiego. Historia wędrówki ludów jest bardzo złożona i nie wszystkie podane przez historyków fakty są zgodne z prawdą historyczną. Historycy chrześcijaństwa przemilczają i ukrywają jednak bardzo ważny aspekt, okresu wędrówki ludów, którym był religijny konflikt pomiędzy arianizmem a trynitaryzmem, będący głównym motywem inspirującym germańskie plemiona do walki z małym Rogiem o religijną wolność, co było przez kilka wieków zarzewiem wielu wojen. Proroctwo mówi:

„Dziesięć zaś rogów – z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, po nich zaś inny powstanie, odmienny od poprzednich, i obali trzech królów”    (Ks. Daniela  7:24, BW)

Prorok Daniel przepowiedział, że mały Róg, który wyrośnie na głowie czwartej bestii obali trzy królestwa. Obalonymi królestwami przez Antychrysta były plemiona Herulów, Ostrogotów oraz Wandalów , które wyznawały arianizm, i one stały na drodzie małego Roga do zdobycia przez niego absolutnej politycznej oraz religijnej władzy nad narodami, gdy zachodnie Imperium Romanum zaczęło chylić się ku upadkowi. Odoaker w roku 476 opanował Rzym i zdetronizował ostaniego cesarza Romulusa Augustulusa i sam ogłosił się królem Rzymu, pomimo, że Cesarz wschodnio-rzymski Zeno (474-491) uznał panowanie Odoakera na Italią, to jednak wroku 488, z namowy biskupa rzymskiego posłał tam króla Ostrogotów, Teodoryka Wielkiego w celu usuniącia Odoakera. Po trzkrotnej klęsce Odoaker poddał się Teodorykowi, który zaprosił pokonanego wodza Herulów na bankiet z okazji odniesionego zwycięstwa, którego nastąpnie na bankiecie w zdradziecki sposób zamordował. W ten sposób w roku 493 został wyłamany pierwszy z trzech rogów. Głównym oponentem w sporze małego Roga z arianizmem, jak również przyczyną upadku zachodniego cesarstwa Rzymu, było królestwo Wandalów, założone w północnej Afryce przez Genzeryka, które stało się dobrze prosperującym królestwem (429-534). Wandalowie dysponowali sprawną flotą morską, która zapewniała im bezpieczeńćstwo oraz materialną egzystencję. Ich doświadczenie w żegludze morskiej pozwalały Wandalom kontrolować drogi morskie basenu Morza Śródziemnego i zadawać ich religijnemu prześladowcy, czyli Imperium Romanum dotkliwe ciosy, w postaci paraliżowania handlu morskiego i odcięcia dostaw zbóża do cesarstwa. Wandalowie w roku 455 pod wodzą Genzeryka złupili Rzym i wielkie skarby wywieźli do swego królestwa. Dominacja Wandalów na Morzu Śródziemnym była głównych przyczyną upadku cesarstwa zachodniorzymskiego, dlatego życiowym celem cezaropapieża Justyniana I Wielkiego (482, †565, (patrz Wikipedia, Państwo Kościelne) było zniszczenie królestwa Wandalów, będącego bastionem arianizmu. Ten cel udało się zrealizować Justynianowi I, przez wygranie dwóch wojen w roku 534 i rozgromić Wandalów pod dowódctwem generała Belizariusza. Rozgromienie armii Wandalów było równoznaczne z końcem ich królestwa, którego lud rozproszył się w krajach śródziemnomorskich. Po rozgromieniu Wandalów jedynym królestwem ariańskim pozostali już tylko Ostrogoci. Kampania wojenna przeciwko Ostrogotom pod dowództem Belizariusza trwała kilkanaście lat, ale już w roku 538 władza Ostrogotów, pod naporem papieskich sojuszników uległa rozkładowi. Obalenie królestwa Osrogotów było wypełnieniem się proroctwa Daniela, przepowiadające, że mały Róg na drodze do zdobycia absolutnej religijnej hegemonii nad narodami, obali trzy germańskie królestwa wyznające arianizm:

” a po nich powstanie inny; ten będzie inny niż poprzedni i obali trzech królów.”   (Ks. Daniela  7: 24)

Historia wielkiej wędrówki ludów germańskich, jest brzemienna od nieprawdziwych mitów, jak na przykład określenie – „barbarzyńskie plemiona”, co nie tylko deformuje prawdziwy motyw wedrówki ludów, lecz ukrywa przyczynę zmuszającą germańskie plemiona do walki o swoją suwerenność oraz religijną wolność. Rzym cesarski uciemiężał graniczące cesarstwem plemiona i zmuszał je do płacenia haraczy, jak również do wyznawania dogmatów trynitaryzmu. Gdy ucisk przebrał miarę uciemiężone ludy cesarstwa ruszyły ze swych posad, szukać wolności w Imperium Romanum, nie będąc tego świadome, że tym doprowadzą dumne cesarstwo do upadku. Zrządzeniem Bożym było, że zarozumiały panujący nad światem Rzym, chciał zmusić ortodoksyjnych chrześcijan do wiary w trójgłowego Boga, lecz plemiona wyznające jedynego Boga, Stwórcę nieba i ziemi, wędrując w głąb imperium Rzymu za poszukiwaniem wolności, doprowadziły dumny Rzym cesarzy do upadku.

Historia wędrówki ludów jest sfałszowana i pisana jest po myśli państwa kścielnego w oczach, którego arianizm był szkaradną herezją, którą należało zbrojnie zwalczać. Dogmat Trójcy ustanowiony pod dyktando cesarzy Imperium Romanum na soborach w Nicei (325), na soborze konstantynopolitańskim I (381) oraz na soborze chalcedońskim (451), jest zbryzgany krwią milionów chrześcijan zamordowanych z powodu nie wyznawania trynitaryzmu, będącego sztandarowym dogmatem Imperium Romanum. Trynitarny konflikt pomiędzy arianizmem a trynitaryzmem był przyczyną wielu długo trwających wojen i przyczyną rozkładu zachodniego cesarstwa Rzymu i jego upadku.

Trynitarny konflikt jest przez historyków chrześcijaństwa przedstawiany w zupełnie fałszywym świetle, jakoby to były wojny przeciw jakimś zwariowanym heretykom, rzekomo szkalujących świętą religię cesarstwa rzymskiego i wzbraniających się czcić cesarza jako Boga. Deformacja i paszkwile, to były narzędzia państwowej propagandy w walce z chrześcijaństwem, wyznającym biblijny monoteizm i arianizm. Proroctwo Daniela przepowiada, że mały Róg, który wyrośnie na głowie czwartej Bestii, czyli na głowie Rzymu będzie kontynuatorem prześladowania ortodoksyjnych chrześcijan, którzy wzbraniali się czcić bogów pogańskiej religii Rzymu:

„Patrzałem i róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi, i zwyciężał ich, aż przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego, i aż nadszedł czas, by święci otrzymali królestwo.”    (Ks. Daniela 7:21-22)

I dał mu Szatan tron swój i stolicę swoją:     “ … I przekazał mu smok siłę swoją i tron swój, i wielką moc“   (Ks. Apokalipsy 13:2).

Mały Róg, czyli Antychryst jest religijnym bastardem wychowanym na dworze cesarzy rzymskich, który stał się nielegalnie spadkobiercą wielkiego majątku cesarstwa rzymskiego, przez sfabrykowanie fałszywego testamentu zwanego „Donacją Konstantyna”. Antychryst nie tylko przywłaszczył sobie majątek zachodniego cesarstwa, łącznie z miastem Rzym, oraz laterańskim pałacem cesarza Konstantyna, lecz jest także spadkobiercą religii Imperium Romanum, oraz dziedzicem tytułu Potifex Maximus, będącym tytułem boskim, który przysługiwał tylko cesarzowi, czczonego jako boga. Odziedziczenie ogromnego majątku cesarstwa, i jego religijnej schedy, jak też przywłaszczenie sobie religijnej władzy nad narodami przez małego Roga, zostało przez proroctwo Apokalipsy przepowiedziane. Lecz ta duchowa władza nad narodami, którą mały Róg zdobył przez podstęp i oszustwo zostanie mu odebrana:

Przy jego przebiegłości i knowanie będzie skuteczne w jego ręku. Stanie się on wyniosłym w sercu i niespodzianie zgotuje zagładę wielu. Powstanie przeciw Najwyższemu Księciu, lecz bez udziału ręki ludzkiej zostanie skruszony. Wtedy odbędzie się sąd i odbiorą mu władzę, by go zniszczyć i zniweczyć doszczętnie.   (Ks. Daniela 7:25-26, BT).

Apostoł Paweł pisał, że pojawienie się małego Roga na świecie, będzie wspierane przez samego Szatana: „Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów”,    (2 List do Tes. 2:9)

Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana:    „Aniołowi Kościoła w Pergamie napisz: To mówi Ten, który ma miecz obosieczny, ostry. Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan”.   (Ks. Apokalipsy  2:12-13, BT)

W mieście Pregamon znajdował się największy bałwochwalczy ołtarz cesarstwa rzymskiego. Proroctwo wskazuje na miasto Pergamon, jako symbol i metaforę odnoszącą się do stolicy kościoła rzymskokatolickiego, mieniącego się kościołem Chrystusowym, w którym czczenie pogańskich bożków i demonów osiągnęło taki czczyt jak w mieście Pergam. Chrystus Pan, udzielił pochwały zborowi w Pergamie, czyli w Rzymie, za wytrwałość i wierność oraz za odważne świadectwo wiary przed bałwochwalcami. Do Rzymu Chrystus Pan posłał swojego wiernego świadka apostoła Pawła głosić Ewangelię:

„Obronię cię przed ludem i przed poganami, do których cię posyłam, abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy szatana do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie grzechów i dziedzictwo ze świętymi.   (Ks. Dziejów Ap. 26.17-18, BT)

Paweł, który  przed kilkunastoma laty głosił Ewangelię w Rzymie. (List do Rzymian 1:15) Paweł został pod przymusem ponownie zaprowadzony do Rzymu, aby stanąć przez cesarskim sądem, który skazał Pawła na śmierć przez ścięcie mieczem. Pismo Święte identyfikuje to miasto, w którym mieszka Szatan, i w którym śmierć męczeńską poniósł Paweł, który w Apokalipsie zostaał nazwany symboliczie Atypasem:

„… gdy Antypas, mój wierny świadek, został zabity u was, tam, gdzie mieszka szatan.”  (Ks. Apokalipsy 2:13, BT)

O tym mieście, w kórym mieszka Szatan, a które świat czci, jako miasto święte, anioł Pański mówi, że jest Babilonem i stolicą okultyzmu:

„I głosem potężnym tak zawołał: «Upadł, upadł Babilon – stolica. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt”   (Ks. Apokalipsy 18:2, BT)

Omamione przez Antychrysta chrześcijańskie narody, uznawają to miasto za stolicę apostolską, oraz za stolicę chrześcijańskiej wiary, lecz o tym mieście Chrystus Pan mówi, że jest miastem najciemniejeszego bałwochwalstwa oraz miastem krwawym, w którym wylewano krew wiernych świadków Chrystusa jak wodę, i w którym zmuszano naśladowców Chrystusa do czczenia i składania krwawych ofiar demonicznym bożkom oraz cesarzom. To miasto, o dziwo, jest uznawane przez chrześcijańskie narody oślepione blaskiem bałwanów za „stolicę apostolską”. O swoich wiernych naśladowcach w Rzymie, stolicy Szatana – Chrystus Pan mówi:

„Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych, ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom.”   (Ks. Apokalipsy 2:19-20, BT)

[W powyższym cytacie słowo  „rozpusta”  zostało przetłumaczone z greckiego słowa Πορνεῦσαι G4203, które nie odnosi się do zasad moralnych i etycznych, lecz do praktych religijnych i niewierności względem Boga,  czyli czczenia bożków]

„Lecz mam ci nieco za złe, mianowicie, że są tam tacy, którzy trzymają się nauki Balaama, który nauczał Balaka, jak uwodzić synów izraelskich, by spożywali rzeczy bałwanom ofiarowane i uprawiali nierząd.” [ nierząd religijny, czyli czczenie bałwanów, bałwochwalstwo ] (Ks. Apokalipsy 2:14-15, BW)

Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi:  „A Niewiasta, którą widziałeś, jest to Wielkie Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi.”   (Ks. Apokalipsy 17:18, BT).

Proroctwo mówi, że religijnej stolicy małego Roga będą hołdować królowie ziemi, i oni zdadzą sprawę przed sądem Bożym, za współudział i zwiedzenie chrześcijańskich narodów do czczenia demonów. I to wielkie miasto ociekające krwią wiernych świadków Jezusa posiada królewską władzę nad królami i narodami ziemi:

„A kiedy zobaczą dymy jej pożaru, płakać będą i biadać królowie ziemscy, którzy uprawiali z nią nierząd i żyli w przepychu” (Ks. Apokalipsy 18:9, BWP)

Istnieje tajemnicze przymierze pomiędzy królestwem małego Roga, a władcymi i królami tej ziemi, którzy okazują papieżowi jakąś nie uzasadnioną bałwochwalczą uniżność, co zapoczątkował już cesarz Konstantyn Wielki, który opuścił w roku 330 Rzym stolicę Imperium Romanum i przeniósł swoją rezydencję do Bizancjum, a Rzym, stolicę demonów i bałwochwalstwa pozostawił do dyspozycji ówczesnemu papieżowi Sylwestrowi I. Znamienne jest także to, że miasto, które było poddane kultowi Szatana, gdzie odprawiano tejemnicze misteria ku czci boga słońca, i że miasto, które wynosiło się ponad wszystkie królestwa ziemi, żadając od całej reszty świata poddaństwa i czci, dla swoich bogów, Szatan zarezerwował małemu Rogowi, który bluźni Bogu uznawając się za Boga na ziemi. Żadne inne miasto na świecie nie było lepszym zwierciadłem Szatana, niż stolica cesarskiego Rzymu. Chrystus Pan objawił Janowi, że w tym to mieście, do którego żadne miasto świata nie jest podobne, uchodzące za „stolicę apostolską” Szatan wystawił sobie swój tron:

„Bestia, którą widziałem, podobna była do pantery, łapy jej – jakby niedźwiedzia, paszcza jej – jakby paszcza lwa. A Smok dał jej swą moc, swój tron i wielką władzę.”  (Ks. Apokalipsy 13:2, BT)

Wyrocznia zagłady stolicy Antychrysta: Prorok Ezechiel przepowiedział, że, stolicą Antychrysta jest miastem, które leży w sercu mórz. Bezbłędnym identyfikatorem tego miasta jest fakt, że rzekomy namistnik Chrystusa w tym mieście wystawił sobie tron i zgłosił roszczenie, że jest Bogiem na ziemi:

„Synu człowieczy, powiedz księciu Tyru: Tak mówi Pan, Jahwe: Ponieważ pyszniłeś się w swym sercu, mówiłeś: Bogiem jestem, mieszkanie Boga zajmuję w sercu mórz. Przecież ty człowiekiem jesteś, nie Bogiem. Swoje serce postawiłeś na równi z sercem Boga”. (Ks. Ezechiela 28:2, Biblia Poznańska)

Ezechiel prorokował, że księże Tyru (symbol Antychrysta), uznającego się za Boga, jest handlarzem religijnych towarów i przez ten handel bardzo się wzbogacił:

„Dzięki swej przezorności i sprytowi zdobyłeś sobie majątek, a nagromadziłeś złota i srebra w swoich skarbcach. Dzięki swojej wielkiej przezorności, dzięki swoim zdolnościom kupieckim, pomnożyłeś swoje majętności i serce twoje stało się wyniosłe z powodu twego majątku”.   (Ks. Ezechiela 28:4, BT)

Wyrocznia Boża obwieszcza zagładę stolicy, w której Szatan wystawił sobie swój tron. Do której omamione splendorem i bogactwem chrześcijańskie narody pielgrzymują, pragnąc zbawienia i odpuszczenia swoich grzechów, lecz prużno się łudzą, ponieważ w tej stolicy światło Ewangelii Bożej już się nie rozbłyśnie, i głosu Chrystusa i oblubienicy w tej stolicy, już się nie usłyszy, bo kupcy tej stolicy zbogacili się handlem Ewangelią świętą, a ich czarami  omamione zostały wszystkie narody:

„I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie się nie usłyszy bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody”   (Ks Apokalipsy 18:23, BT)

„Biada, biada, wielka stolico, odziana w bisior, purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perłę, bo w jednej godzinie przepadło tak wielkie bogactwo! ” A każdy sternik i każdy żeglarz przybrzeżny, i marynarze, i wszyscy, co pracują na morzu, stanęli z daleka i patrząc na dym jej pożaru, tak wołali: ” Jakież jest miasto podobne do stolicy? ” I rzucali proch sobie na głowy, i wołali płacząc i żaląc się w słowach: „Biada, biada, bo wielka stolica, w której się wzbogacili wszyscy, co mają okręty na morzu, dzięki jej dostatkowi, przepadła w jednej godzinie”. Wesel się nad nią, niebo, i święci, apostołowie, prorocy, bo Bóg przeciw niej rozsądził waszą sprawę.   (Ks. Apokalipsy 18:16-20, BT)